Yekta Uzunoğlu (Υέκτα Ουζούνογλου) (κουρδικά Yekta Geylanî (Υέκτα Γκευλάνι). * 10. Μάιου 1953, Silvan (Σίλβαν), επαρχία Diyarbakır (Ντιβαρμπακίρ), Τουρκία

είναι Κούρδος συγγραφέας, μεταφραστής, ιατρός και επιχειρηματίας με Κούρδο-Αρμένικες ρίζες. Εκτός των επαγγελμάτων του, δραστηριοποιήθηκε ολόκληρη τη ζωή του και ως Κούρδος ακτιβιστής. Επικεντρώνεται π.χ. για την καταστολή της κουρδικής μειονότητας στην Τουρκία, στο Ιράν και στο Ιράκ. Είναι δημιουργός των μεταφράσεων μεταξύ άλλων τμήματος της Βίβλος και των έργων του Karel Čapek (Κάρελ Τσάπεκ) από την τσεχική στην κουρδική και αντίστροφα της κουρδικής ποίησης και πεζογραφίας στην τσεχική και γερμανική.

Το 1970 έφυγε στο Παρίσι να σπουδάσει την γαλλική γλώσσα στο Ινστιτούτο de Touraine. Μετά του στρατιωτικού πραξικοπήματος στην Τουρκία το Μάρτιο του 1971 έλαβε υποτροφία για σπουδές στην Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Τσεχοσλοβακίας. Με επιτυχία έμαθε την τσεχική γλώσσα και το 1979 αποφοίτησε τη Σχολή της Γενικής Ιατρικής του Πανεπιστημίου Καρόλου της Πράγας.

Το έτος 1978 ήταν συνιδρυτής του Κουρδικού Ημισελήνου, ανάλογο του Ερυθρού Σταυρού στις ισλαμικές χώρες. ^[3]

Το 1979 δεν του είχε δοθεί παράταση της βίζας και είχε απελαθεί από τη Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Τσεχοσλοβακίας. ^[3] Το Δεκέμβριο του 1979 είχε εγκριθεί, από τους εκπροσώπους του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού στη Γενεύη, μαζί με το Γερμανό δικηγόρο τον καθηγητή Mönch, ως πρόεδρος της αντιπροσωπείας του Κουρδικού Ημισελήνου.

Με την υποστήριξη της Ομοσπονδίας Γαλλία – Κουρδιστάν, τιμήθηκε με υποτροφία στο περίφημο Ινστιτούτο Παστέρ του Παρισιού. Αντ΄ αυτού όμως, το Μάρτιο του 1980 αναχώρησε ως ανθρωπιστικός υπάλληλος της οργάνωσης Γιατροί χωρίς σύνορα στο Κουρδιστάν του Ιράν και ακολούθως στο Ιρακινό Κουρδιστάν. Το Νοέμβριο του ίδιου έτους λόγω της δράσης του η τουρκική κυβέρνηση, του κατάσχεσε το διαβατήριο. Το 1981 απόκτησε καθεστώς πρόσφυγα στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, όπου συνεργάζονταν με τη διεθνή ανθρωπιστική οργάνωση Διεθνής Αμνηστία. Δυο χρόνια αργότερα ήταν ένα από τα ιδρυτικά μέλη του Institut Kurde de Paris  (Ινστιτούτου Κούρδων Παρισιού) καθώς και του Κουρδικού Ινστιτούτου στην πρώην προσωρινή πρωτεύουσα της Δυτικής Γερμανίας τη Βόννη. Μέχρι το έτος 1988 ήταν διευθυντής του Ινστιτούτου αυτού.

Το  1986 η Τουρκία του αφαίρεσε οριστικά την υπηκοότητα, από το έτος 1996 όμως έχει αποκτήσει την γερμανική. Επί του παρόντος η Τσεχική Δημοκρατία είναι η χώρα της μόνιμης κατοικίας του. Το έτος 2006 έλαβε το βραβείο του František Kriegel (Φράντισεκ Κρίγκελ).